Nauka gry na saksofonie

Truizmem jest stwierdzenie, że nauka gry na dowolnym instrumencie muzycznym nie jest łatwa. Ta aktywność wymaga wyjątkowej koncentracji, zaangażowania, biegłości technicznej oraz interpretacyjnej. Do tego opanowanie estetyki muzycznej i kreatywności improwizacyjnej. Te wszystkie elementy powodują, że opanowanie gry na instrumencie muzycznym zajmuje wiele lat i nie zawsze daje oczekiwane rezultaty. Czy jednak poziom trudności nauczania jest jednakowy dla wszystkich instrumentów? Oczywiście, nie.

Jedną z grup instrumentów wymagających od uczącego się wyjątkowej pilności jest grupa aerofonów, czyli instrumentów dętych. Składa się na to kilka czynników, wśród których prym wiedzie sposób wydobycia dźwięku. Może się wydawać, że jest to akurat najmniejszy problem. W fortepianie wystarczy przecież nacisnąć klawisz - i już jest dźwięk! W gitarze potrzeba jedynie szarpnięcia struny - to potrafi nawet dwuletnie dziecko. A w instrumentach dętych? To wiele lat pracy...

Ta trudność wydobycia dźwięku jest jednocześnie wielką zaletą aerofonów, ponieważ daje olbrzymi wachlarz odpowiednich zadęć diametralnie zmieniających barwę, tembr i przejrzystość dźwięku w skali niedostępnej dla innych grup instrumentów. No, ale nauczyć się odpowiednio "dmuchać" jest bardzo trudno.

Saksofon należy do najpopularniejszych aerofonów. Zaklasyfikowany do grupy instrumentów dętych drewnianych w istocie ma mosiężny korpus, natomiast dźwięk uzyskuje się dzięki pojedynczemu drewnianemu stroikowi. Podział saksofonów wzorowany jest na podziale głosów i obejmuje cztery najbardziej popularne odmiany (sopran, alt, tenor i baryton) oraz kilka innych cieszących się dużo mniejszą popularnością. Charakterystyczną cechą saksofonu jest wygięcie w kształcie litery "S", chociaż saksofony sopranowe najczęściej są proste i przypominają nieco klarnet.

Z klarnetem saksofony łączy wspólna aplikatura, czyli sposób realizacji wysokości dźwięków przez naciskanie lub zwalnianie odpowiednich klap umieszczonych na korpusie instrumentu. To kolejne wyzwanie w toku nauki gry, ponieważ do gry na saksofonie nie wykorzystuje się jedynie opuszek palców, ale też ich boki lub grzbiety dłoni. A jest tam co naciskać... Czyli musimy pamiętać już o odpowiednim zadęciu, a także opanować niełatwą aplikaturę.

Kolejny problem, z którym zmierzyć się musi początkujący saksofonista to transpozycja. To cecha wyróżniająca aerofony. Saksofony najczęściej transponują w Es (alt) lub B (tenor), tak więc trzeba najczęściej na bieżąco i a vista transponować "w locie" tercję małą w dół lub sekundę wielką w górę. To zagadnienie wymaga sporej znajomości zasad harmonii i dużego doświadczenia w praktycznym zastosowaniu transpozycji. To duża przeszkoda, szczególnie w przypadku młodych muzyków, których znajomość teorii muzyki jest na tym jeszcze etapie znikoma.

Reasumując, nauka gry na saksofonie przysparza wielu trosk i godzin ćwiczeń. Nie może to jednak przesłaniać celu którym jest olbrzymia satysfakcja z dobrze opanowanego każdego pojedynczego dźwięku. A poza tym, nie od dziś wiadomo, że brzmienie saksofonu to niezawodny wabik na kobiety :-) Dlatego warto!